خلیل نیک‌پور
خلیل نیک‌پور زادۀ ۱۳۴۹، از سال ۱۳۸۵ به طور جدی در نشست‌ها و کارگاه‌های داستان‌نویسی به‌عنوان منتقد ادبی و مدرس «داستان» کارش را آغاز کرده است. در رشته ادبیات داستانی وارد دانشگاه آزاد شد و پس از چندی به‌دلیل کیفیت پایین آموزش، دانشگاه را نیمه‌کاره رها کرد. چند سالی در رادیو فرهنگ، برنامه «کتاب شب»، به عنوان نویسنده و تنظیم‌کننده متن کار کرده و عضو مدرسین مناطق بیست‌ودوگانه استان تهران و سازمان فرهنگی-ورزشی استان البرز است.
از خلیل نیک‌پور یک مجموعه‌داستان به نام «خب، یک چیزی بگویید!» در مقام نویسنده و یک مجموعه‌داستان به نام «پس کی هوا روشن می‌شود؟» در مقام گردآورنده به چاپ رسیده است.
او که به‌عنوان مدرس در کانون‌های ادبی بسیاری از جمله دانشگاه تربیت‌مدرس، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی شهر ساری، فرهنگسراهایی چون خاوران تهران و کوثر البرز و… به آموزش داستان پرداخته است؛ به‌عنوان «مجری-منتقد» نشست‌های پرشماری را حضوری و مجازی برگزار کرده است؛ از جمله نقد و بررسی آثاری چون: رمان «پیاده» نوشته «بلقیس سلیمانی»، رمان «ولی دیوانه‌وار… » نوشتۀ «شیوا ارسطویی»، رمان «عقرب‌کشی» نوشتۀ «شهریار مندنی‌پور»، مجموعه‌داستان «قاشق‌چای‌خوری» از «هوشنگ مرادی کرمانی»، رمان «لبخند مریم» نوشتۀ «قاضی ربیحاوی» و…
او هم‌اکنون در کنار برگزاری دوره‌های گوناگون ادبی، به‌عنوان بنیانگذار و مدیرمسئول بنیاد ادبی داستان‌گرد فعالیت دارد.